O książce: 2006 / Książka V. Proskuriny obala powszechne przekonanie, że w Rosji w drugiej połowie w XVIII w. odwoływanie się do obrazów i wątków klasycznej starożytności jedynie zaciemniało treść rzeczywistości kulturowej i politycznej, będąc formalnym hołdem dla spóźnionego klasycyzmu. Autor bada, w jaki sposób starożytne mity były reinterpretowane i wykorzystywane w epoce Katarzyny II do ustanowienia i wzmocnienia Cesarstwa oraz jego ideologii.